 |
 |
||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
Slide Banner
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
เสาเข็มเจาะ คือเสาเข็มคอนกรีตชนิดหนึ่ง แบ่งออกเป็น2ประเภทคือเสาเข็มเจาะแบบแห้ง เสาเข็มเจาะแบบแห้งนั้น จะมีข้อจำกัด คือไม่อาจวางปลายเสาเข็มในชั้นทรายที่มีน้ำ และไม่สามารถเจาะผ่านชั้นทรายที่มีน้ำที่มีความหนามากกว่า 4เมตรได้ หรือในชั้นดินเหนียวปนทรายหรือตะกอนทรายปนมากกว่า 40 เปอร์เซ็นต์ เนื่องจากจะมีแรงดันของน้ำ ซึ่งจะทำให้น้ำไหลเข้าสู่หลุมเจาะผ่านชั้นดินได้ตลอดเวลา อันจะเป็นผลให้ชั้นดิน ก่อเกิดบวมตัว ซึ่งจะเป็นสาเหตุให้บริเวณปลายเสาเข็มเจาะสูญเสียสภาพ และส่งผลให้เสาเข็มสูญเสียความสามารถในการรับน้ำหนักบรรทุกที่ดีได้ในการทำเสาเข็มเจาะแบบแห้ง ประกอบด้วยอุปกรณ์ค่อนข้างเล็กไม่ยุ่งยาก เคลื่อนย้ายสะดวก ไม่ต้องการบริเวณทำงานมากนัก อุปกรณ์หลักประกอบด้วย ขาหยั่ง 3 ขา ( TRIPOD ) ปลอกเหล็กชั่วคราว (Temporary Casing) กระเช้าตักดิน (Bucket) ลูกตุ้ม (Cylindrical Hammer) และเครื่องกว้านลม (Air Winch) เสาเข็มเจาะแบบเปียก (Wet process Bored Pile) คือ เสาเข็มเจาะขนาดใหญ่ หรือ ที่เราเรียก เสาเข็มเจาะระบบเปียก (Wet process Bored Pile) จะใช้เครื่องจักรใหญ่ในการทำงาน มีขนาด 60 - 80 - 100 - 120 - 135 - 150 cm และขนาดใหญ่กว่าที่กล่าวมาขึ้นไปอีก และความลึกสามารถเจาะได้จนถึง 60 เมตร ขึ้นอยู่กับเครื่องจักรที่นำเข้ามา ส่วนขั้นตอนการทำเสาเข็มเจาะแบบเปียกนั้นจะสามารถ กด (casing)ยาวได้เลยในครั้งเดียว เพื่อป้องกันการพังทะลายของชั้นดินอ่อน (Soft clay) และทำการขุดเจาะดินออกผ่านชั้นดินเหนียวอ่อนโดยใช้หัวเจาะแบบสว่าน (Auger) เมื่อเจาะผ่านระดับดินเหนียวแข็ง (Stiff Clay)ไปแล้ว จะเติมสารสารละลายเบนโทไนท์ หรือโพลิเมอร์ที่มีคุณสมบัติตามข้อกำหนด เพื่อลงไปในหลุมเจาะให้สูงถึงระดับ 2.00 m. จากปากหลุม สารละลายนี้จะซึมผ่านเข้าไปในผนังดิน และเคลือบผนังหลุมเจาะ ช่วยสร้างแรงดันภายในหลุมเจาะและปรับเสถียรภาพพนังดินให้ทรงตัวไม่พังง่าย จึงใส่สารเคมี ที่มีความสามารถพยุงตัว (ควรมีการทดสอบน้ำยาก่อนที่จะปล่อยลงในหลุมเจาะ) จึงเปลี่ยนหัวเจาะเป็นแบบถังเจาะเก็บดิน (Bucket) แล้วทำการเจาะลงไปจนถึงระดับที่ต้องการโดยต้องรักษาระดับของสารละลายพยุงหลุมเจาะให้ไม่ต่ำกว่าระดับดินเดิมเกิน 3.00 m. สำหรับสารละลายโพลีเมอร์ หลังจากเจาะจนถึงระดับที่ต้องการแล้วรอให้ทรายตกตะกอนประมาณ 1ชั่วโมง หากพบว่ามีตะกอนต้องใช้ถังเจาะแบบ (Bucket Clening) ทำความสะอาดก้นหลุมและทำการวัดความลึกโดยใช้เชือกกำกับระยะถ่วงด้วยลูกตุ้ม นำเหล็กเสริมที่ขึ้นรูปพร้อมแล้วมาติดตั้งลงไปในหลุมเจาะ โดยที่รอยต่อทาบระหว่างเหล็กเสริมแต่ละท่อนต้องมีระยะทาบอย่างเพียงพอ ผูกให้แน่นหนาหรือใช้ขอยึด (Clamp) เพื่อป้องกันการโก่งงอเมื่อคอนกรีตยุบตัว ติดตั้งท่อเทคอนกรีต (Tremie Pipe) เพื่อป้องกันการปนเปื้อนระหว่างคอนกรีตกับสารละลาย โดยรักษาระดับปลายท่อให้อยู่เหนือก้นหลุมประมาณ 50 cm. การเทคอนกรีตลงในหลุมเจาะเมื่อเทได้ในระดับหนึ่งท่อทริมมี่จะค่อยๆถูกตัดออกทีละท่อน และจะต้องรักษาระดับปลายท่อทริมมี่ให้จมอยู่ในเนื้อคอนกรีตอย่างน้อย 2 m.ตลอดเวลา ขณะเทคอนกรีตสารละลายเบนโทไนท์จะถูกดันให้ลอยขึ้นมาและตลอดเวลาจะต้องสูบสารละลายเบนโทไนท์ที่ล้นออกมาจากหลุมเพื่อนำกลับมาใช้ใหม่ เมื่อเทคอนกรีตจนได้ระดับที่ต้องการแล้วจึงถอนปลอกเหล็กโดยใช้ไวโบรแฮมเมอร์ (เนื้อคอนกรีตจะต้องสูงกว่าระดับตัดหัวเข็ม 1-4 m. เพื่อรับประกันว่าจะไม่มีคอนกรีตที่ปนเปื้อนสารละลายหรือตะกอนหลงเหลืออยู่) |
|
||
